Prolog

Monachium maj 2017 rok...


    Polski napastnik Bayernu Monachium rozłożył się wygodnie w skórzanym fotelu, zarzucając długie nogi na szklany stolik do kawy. Dzierżąc w doni pilota przeskakiwał po kanałach niemieckiej kablówki nie znajdując w niej nic co chciałby obejrzeć. Potwornie się nudził, jego Bayern wygrał ligę, odpadł w półfinale Ligi Mistrzów a on przez konflikt z tym starym zgredem Guardiolą musiał ślęczeć na ławce rezerwowych.
    Od początku nie przypadli sobie z Pepem do gustu, czuł że Katalończyk traktuje go z góry, przez upadek z przed pięciu lat. Był młody i głupi a toksyczna miłość do żony Błaszczykowskiego nie dodawała mu inteligencji. Nienawidził się za to, tak samo jak nienawidził tego czym potem się stał. Musiał sięgnąć dna w szatni Omegi Kleszczów, żeby pomocną dłoń wyciągnął do niego jego obecny menadżer Maik Zayan.    Katarski milioner zainwestował w jego przemianę, zmuszając go do nadludzkiego wysiłku. Przekupił włodarzy Legii Warszawa do ponownego przyjęcia Roberta w szeregi Wojskowych, gdzie talent Lewego znów eksplodował. Wtedy pojawiła  się oferta z Bayernu, zachęconego przez Zayana do kupna jego podopiecznego. Katarczyk wziął sobie za cel wyciągnięcie Lewandowskiego z bagna w które sam popadł, żeby udowodnić wszystkim że może odkurzyć gwiazdę jaką Robert był po Euro 2012. Bawarczycy mieli korzyść z trzymania Lewego u siebie, ale Pep był nieugięty. Nienawidził Lewandowskiego i najchętniej wysłałby go na orbitę okołoziemską, ale póki co miał związane ręce.
    Lewy westchnął boleśnie wyłączając telewizor. Znów był piękny, szczupły ale bardzo nieszczęśliwy. Dwa lata temu ożenił się z koleżanką ze studiów, karateczką Anną Lewandowską. Z początku układało się całkiem nieźle, prawie nie wychodzili z łóżka, ale po przeprowadzce do Monachium jego małżonka zaczęła się zmieniać. Wpadła w obsesję życia fit, opisywania wszystkich emocji na blogu i brylowania na eventach celebryckich. Kiedyś to życie było dla niego pociągające, czuł że znowu jest kimś. Miał u boku piękną kobietę, której zazdrościli mu inni mężczyźni, widział to w ich oczach. Podziw i zawiść. Napędzało go to do pracy.
    Wszystko runęło, gdy premiera książki Anny zbiegła się z wydaniem powieści Agnieszki Błaszczykowskiej. Zobaczył ją po pięciu latach, drobną i eteryczną trzymającą za rękę kilkuletniego chłopca. Syna jego zaprzysięgłego wroga, Kuby Błaszczykowskiego. Poczuł ukłucie w sercu, tak jakby ktoś wbił mu nie długi szpikulec a potem bez litości wwiercał się dalej. Bolało jak cholera, stare rany otworzyły się razem z powracającymi wyrzutami sumienia. Skrzywdził Agnieszkę, jedyną istotę którą tak naprawdę kochał. Teraz już wszystko stracone, ona jest szczęśliwa z Kubą a on jest mężem Anny. Chciałby zamienić się ze swoim wrogiem miejscami, chociaż jego życie z wierzchu były perfekcyjne w środku przypominało nadgniły owoc.

_______________________________________________________________________

- Kochanie, znowu chipsy z buraka? 

Witajcie! 
Jak napisałam już na Kuba sam meczu nie wygrasz, postanowiłam wrócić z sequelem opowiadania. Celowo zaczęłam od Lewego, gdyż wokół jego osoby a także dwójki głównych bohaterów z "Kuby" będą się opierać wydarzenia w Powrocie do Dortmundu.  Jeszcze nie wiem w jaką stronę ewoluuje ta opowieść, ale na początku nigdy tego nie wiem. Mam nadzieję, że przypadnie Wam do gustu. 
                                                                                    Pozdrawiam Fiolka :*